วิชาชีพสถาปนิกในทัศนะคติของข้าพเจ้า
ผมรู้จักคำว่า
"สถาปนิก" เป็นครั้งแรกในตอนที่จะเลือกสายการเรียนต่อในชั้นมัธยมปลาย
คุยกันในหมู่เพื่อนว่าจะเรียนต่อที่ไหน สายอะไร อยากเป็นอะไรในอนาคต
ในตอนนั้นยังไม่เคยได้คิดว่าอนาคตอยากจะเป็นอะไร เรียนๆ เล่นๆ ไม่ได้คิดอะไร
เพื่อนคนนึงก็บอกว่า “ถ้าชอบวาดรูป น่าจะเรียนสถาปัตย์ฯนะ” ตอนแรกก็ยังไม่รู้ว่าสถาปนิก/สถาปัตยกรรม
คืออะไร แต่ก็ยังไม่ได้คิดอะไร ก็เก็บไว้เป็นหนึ่งในทางเลือกในอนาคต
(ทั้งที่ยังไม่รู้จัก รู้แค่ได้วาดรูป) แต่สุดท้ายก็เลือกเรียนมัธยมปลาย สายวิทย์-คณิต
ตามที่คนในครอบครัวแนะนำ ที่ว่าเรียนสายนี้จะมีทางเลือกในการเรียนต่อได้มากกว่า
จนวันหนึ่งในช่วงปิดเทอมระหว่างช่วงมัธยมต้นและมัธยมปลาย ลุงของผมพาผมไปเดินงานสถาปนิก
เพื่อหาของและแรงบันดาลใจในการตกแต่งบ้าน
ซึ่งลุงเป็นคนที่ชื่นชอบการตกแต่งบ้านอยู่แล้ว การไปเที่ยวชมงานสถาปนิกในครั้งนั้น
เรียกได้ว่าเป็นครั้งแรกที่ได้ทำความรู้จักกับอาชีพสถาปนิก
ระหว่างการเดินชมงานลุงก็ได้อธิบายเกี่ยวกับสถาปนิกจากประสบการณ์ที่พบเจอเท่าที่ลุงพอจะรู้
ว่าสถาปนิกเป็นใคร ทำอะไร เป็นต้น พอเริ่มรู้จักก็คิดว่าเป็นอาชีพหนึ่งที่น่าสนใจ
ความจริงในตอนนั้นลุงของผมตั้งใจจะหาแนวทางในชีวิตมาให้ จะได้มีเป้าหมายตั้งแต่ต้น
จะได้พัฒนาให้ถูกจุด โดยคิดว่าผมน่าจะสนใจในด้านนี้
เพราะชอบการวาดรูปมาตั้งแต่เด็ก
ซึ่งจากเหตุการณ์ในครั้งนั้นก็เป็นจุดเริ่มต้นให้ผมมีความคิดที่อยากจะเป็นสถาปนิก
และเลือกเรียนในคณะสถาปัตยกรรมศาสตร์
จากวันนั้นที่ได้เริ่มรู้จักกับอาชีพสถาปนิก
ทำให้ผมเริ่มที่จะสนใจ หาข้อมูลเพิ่มเติม และต่อมาก็หาที่เรียนความถนัดทางสถาปัตยกรรมในช่วงปิดเทอม
พอดีมีโครงการติวของหลายๆมหาวิทยาลัย ผมเลือกไปเรียนที่มหาวิทยาลัยศิลปากร
วังท่าพระ ที่อยู่ใกล้บ้านที่สุด เมื่อไปเรียนได้ฟังเรื่องราวจากรุ่นพี่
และการได้วาดรูปตามโจทย์ ก็รู้สึกชอบมากกว่าเดิม ทำให้ผมมีความสนใจและตัดสินใจเลือกเรียนคณะสถาปัตยกรรมศาสตร์
ช่วงชีวิตที่เรียนอยู่ในคณะสถาปัตยกรรมศาสตร์
-ปี1
เป็นจุดเริ่มต้นการเรียนรู้ ได้เจอเพื่อนใหม่ๆ ได้ลองทำอะไรใหม่ๆมากมาย
ทั้งการออกแบบ เขียนแบบ ตัดโมเดล ฝึกการคิดเบื้องต้นต่างๆ กิจกรรมต่างๆ
รวมไปถึงการอดหลับอดนอน เป็นช่วงเวลาที่ต้องปรับตัวกับสังคมและการใช้ชีวิตแบบใหม่ ชีวิตในตอนนั้น
ทั้งสนุก ทั้งเหนื่อย แต่ก็มีความสุขที่ได้ทำ
-ปี2
ได้นำแนวคิดที่ได้เรียนรู้มาในชั้นปี1 มาประยุกต์ใช้กับงานสถาปัตยกรรม
เรียนรู้เกี่ยวกับงานสถาปัตยกรรมมากขึ้น เรียนรู้การคิดที่เป็นระบบ การเรียนตอนปี1ว่าเหนื่อยแล้ว
ปี2เหนื่อยยิ่งกว่า แม้จะเหนื่อยบ้าง ท้อบ้าง
ในบางครั้ง สุขบ้าง เศร้าบ้าง แต่ก็ยังคงสนุกกับการทำงาน
-ปี3
การออกแบบงานสถาปัตยกรรมมีความซับซ้อนมากขึ้น ยากขึ้น คิดมากขึ้น
แต่ความเหนื่อยน้อยลง อาจเป็นเพราะมีงานกลุ่มมากขึ้นและชินกับการเรียน การทำงาน
แต่ยังสนุกกับงานอยู่
-ปี4
เป็นปีที่งานหนักมากที่สุดเท่าที่เคยเรียนมา
งานออกแบบสถาปัตยกรรมมีความซับซ้อนมากขั้น คิดมากขึ้น ชิ้นใหญ่มากขึ้นมากๆ
ทำให้มีช่วงที่เหนื่อยและท้อมาก มีช่วงที่ท้อใจสุดๆ จนไฟที่จะเป็นสถาปนิกมอดลง เริ่มมีความกังวลและลังเลที่จะเป็นสถาปนิกในอนาคต
แต่ได้กำลังใจจากคนรอบข้าง และเหตุการณ์ต่างๆที่พบเจอในชีวิตการเรียน
ก็จุดไฟฝันที่อยากจะเป็นสถาปนิกนั้นกลับขึ้นมาอีกครั้ง
ผลงานวิทยานิพนธ์
(Thesis) ในปี5 ผมสนใจที่จะออกแบบ "ศูนย์ส่งเสริมจินตนาการและความคิดสร้างสรรค์เด็ก"
เพราะเป็นการออกแบบที่ต้องคำนึงถึงการใช้งานของเด็กเป็นหลักด้วย
เป็นการออกแบบที่เฉพาะลงไปอีก เป็นโครงการที่สามารถเล่นกับ Concept ได้พอสมควร
และด้วยความที่อาจารย์ที่ปรึกษาในวิชา Design และคนรอบข้างบอกว่าผมเป็นคนที่มีความเป็นเด็กอยู่ในตัวอยู่
ไม่ค่อยยอมโต ดื้อบ้าง ซนบ้าง และยังชอบคิดอะไรจุกจิก เลยคิดว่าโครงการนี้น่าจะได้ใช้ความเป็นเด็กในตัวเองที่มีอยู่
และประสบการณ์ในวัยเด็กมาเป็นแนวคิดในการออกแบบได้ ซึ่งน่าจะเหมาะกับผม
ประโยชน์ของโครงการนี้ คือ
ช่วยพัฒนาการเรียนรู้ของเด็กในส่วนความคิดสร้างสรรค์
ที่นอกเหนือจากการเรียนรู้ในห้องเรียน และความคิดสร้างสรรค์นี้เองเป็นส่วนสำคัญในการสร้างสรรค์สิ่งใหม่
พัฒนาสิ่งต่างๆให้ดีขึ้น เพื่อประโยชน์ ความสะดวกสบาย และความบันเทิงของมนุษย์
เป็นต้น
ประกอบกับช่วงวัยเด็กเป็นช่วงที่พัฒนาการต่างๆเกิดขึ้นได้รวดเร็วกว่าช่วงวัยอื่นๆ
จึงควรส่งเสริมการเรียนรู้ตั้งแต่ยังเป็นเด็ก เพื่อให้เกิดประสิทธิภาพสูงสุด
ทำให้เติบโตไปเป็นบุคลากรที่มีคุณภาพของประเทศ
ช่วยผลักดันและพัฒนาประเทศให้ทัดเทียมนานาประเทศต่อไป
จนถึงวันนี้
ที่ได้เริ่มเรียนวิชาการประกอบวิชาชีพแล้ว
เข้าใจเกี่ยวกับวิชาชีพสถาปนิกมากยิ่งขึ้นมากกว่าเดิม รู้ว่าสถาปนิกคือใคร
ทำหน้าที่อะไร เรียนจบไปแล้ว สามารถไปทำงานเป็นสถาปนิกได้ในส่วนใดบ้าง
หน้าที่ต่างๆ การทำงานของสถาปนิก การคิดค่าบริการวิชาชีพสถาปนิก
และเกร็ดเล็กเกร็ดน้อยต่างๆของสถาปนิก เป็นต้น
ทั้งนี้เป็นประโยชน์ในการทำงานเป็นสถาปนิกในอนาคต
เมื่อเรียนจบแล้ว
ผมตั้งใจที่จะประกอบอาชีพเป็นสถาปนิก ตามที่ได้ใฝ่ฝันไว้
อยากทำงานในส่วนของการออกแบบ ส่วนตัวผมชอบในการออกแบบ และ Sketch ความคิดต่างๆออกมา
ถึงแม้ว่าในตอนนี้จะยังไม่เก่ง ทั้งในการออกแบบเอง การแบ่งเวลา
การทำงานโดยใช้โปรแกรมคอมพิวเตอร์ แต่ก็จะพยายามพัฒนาตัวเองให้ดียิ่งขึ้น
และมีความสุขกับงานที่ทำ
สถาปนิก
Idol ที่เป็นแบบอย่างในการทำงานอาชีพสถาปนิก
-สถาปนิกต่างประเทศ
Mies Van der
Rohe สถาปนิกเยอรมัน/อเมริกัน
ที่เป็นสถาปนิกที่มีชื่อเสียงในยุค
Modern กับวลีที่ว่า “Less is More” งานสถาปัตยกรรมของเขานั้นเป็นผลงานต้นแบบที่เป็นแบบอย่างให้แก่สถาปนิกรุ่นหลังต่อไป
-สถาปนิกไทย
คุณดวงฤทธิ์ บุนนาค สถาปนิกไทยที่เป็นที่ยอมรับในวงการสถาปัตยกรรมระดับโลก เขามีมุมมองและแนวคิดที่น่าสนใจ ที่คิดว่า การฝึกฝนสำคัญกว่าพรสวรรค์ เป็นแบบอย่างที่ดีในการปฏิบัติตนในการทำงานสถาปัตยกรรมให้ประสบความสำเร็จ
ผลงานทางสถาปัตยกรรมที่คิดว่าดี
เป็นตัวอย่างในการออกแบบที่อยากทำ คือ Fuji International Kindergarten เป็นโรงเรียนอนุบาล
ที่สามารถนำมาปรับใช้กับวิทยานิพนธ์ได้ โดยผลงานชิ้นนี้คำนึงถึงการใช้งานของเด็ก
ที่มีสัดส่วนเล็กกว่าผู้ใหญ่ และสภาพแวดล้อมรอบข้าง แนวคิดของอาคารเรียนนั้นเป็นของเล่นขนาดใหญ่
โดยอาคารเรียนมีรูปทรงคล้ายโดนัทล้อมรอบลานกลาง
ในส่วนของการฝึกงานช่วงปิดภาคเรียนฤดูร้อนนี้
ตอนนี้อยู่ในช่วงการหาสถานที่ฝึกงาน และทำPortfolio แต่คาดว่าน่าจะเป็นบริษัทที่อยู่ใกล้บ้าน
หรือสามารถเดินทางได้สะดวก สิ่งที่คาดหวังที่จะได้จากการการฝึกงาน คือ ประสบการณ์ในการทำงานจริงของสถาปนิก
เรียนรู้วิธีการทำงานจริงของสถาปนิก ทักษะและแนวคิดในการทำงานออกแบบ
เพื่อนำมาพัฒนาตัวเองในการประกอบอาชีพต่อไปในอนาคต
คุณพ่อเป็นส่วนหนึ่งของการก้าวเข้ามาสู่วิชาชีพสถาปนิก
เป็นก้าวแรกเลยก็ว่าได้ เพราะพ่อของผมชื่นชอบศิลปะและการวาดรูปอยู่แล้ว
ผมเห็นมาตั้งแต่เด็ก เป็นส่วนที่ทำให้ผมชอบการวาดรูปมาตั้งแต่จำความได้
เวลาว่างถ้าไม่ออกไปวิ่งเล่นก็จะมานั่งวาดรูปอยู่เป็นประจำ ชอบดูการ์ตูน
อ่านการ์ตูน แล้วก็จำเอามาวาดรูป และของเล่นที่ชอบเล่นอีกอย่างหนึ่งก็คือ Lego
ในส่วนในเรื่องของการเรียนพ่อและแม่ก็ไม่ได้บังคับว่าจะให้เรียนอะไร
ปล่อยให้เรียนตามที่เราอยากเรียน ค่อนข้างเปิดกว้างให้มีอิสระในการคิด การทำ (เช่น
การไม่บังคับให้ใช้มือขวาเขียนเหมือนคนอื่นๆ เลยถนัดมือซ้ายมาจนถึงปัจจุบัน)
แต่อยู่ในความถูกต้อง ไม่ออกนอกลู่นอกทาง แต่อาจมีบ่นบ้าง ว่าบ้าง ด้วยความหวังดี
ไม่กดดันเรื่องเกรดหรือผลการเรียน ไม่จำเป็นต้องได้เกรดดีมาก
แค่อยู่ในระดับที่ดีพอประมาณ พอที่เราจะทำได้ และที่สำคัญที่สุดคือ
พ่อกับแม่คอยให้กำลังใจในเวลาที่เราเหนื่อย ท้อใจในการเรียน และการใช้ชีวิตต่างๆ
ถึงแม้ไม่ค่อยได้เจอกัน
เวลาที่กลับไปที่บ้านก็เหมือนการกลับไปเติมกำลังใจให้กลับมาสู้ต่อ
ในบางครั้งที่เหนื่อย ท้อ ก็โทรศัพท์ไปหาพ่อกับแม่ โทรไปเล่า ระบาย บ่น งี่เง่า
งอแง ให้ตัวเองสบายใจ แล้วก็มักจะได้คำปลอบใจ ให้กำลังใจ
ซึ่งมีผลต่อความรู้สึกมากๆ ทำให้สู้ต่อมาเรื่อยๆ
เมื่อได้เป็นสถาปนิกแล้ว
เป้าหมายของผมก็เริ่มที่จะทำงานออกแบบให้ดีที่สุด พัฒนาตัวเองต่อไป
มีความสุขกับงานที่ทำ สามารถแบ่งเบาภาระของพ่อแม่ และดูแลครอบครัวได้ เดินทางไปในสถานที่ต่างๆ
เพื่อศึกษาเพิ่มเติมบ้าง หลังจากทำงานเป็นสถาปนิกแล้ว คิดว่าจะย้ายไปใช้ชีวิตอยู่ต่างจังหวัด
ใช้เวลากับครอบครัวและทำกิจกรรมต่างๆที่รัก
ประโยชน์ต่อสังคมสถาปนิกและประเทศ คือนำความรู้ที่ได้จากการเรียนมาใช้ออกแบบงานสถาปัตยกรรมที่ดีให้เกิดขึ้นในสังคม
ไม่ละเลยจรรยาบรรณวิชาชีพ ไม่คิดถึงแต่ประโยชน์ส่วนตน โดยคิดถึงประโยชน์ของส่วนรวม
ประโยชน์ต่อสังคม และความสวยงามของงาน
เพราะงานสถาปัตยกรรมนั้นจะยังอยู่ในสังคมต่อไป
ให้ผู้คนได้ใช้พื้นที่และชื่นชมความสวยงาม
แสดงให้เห็นว่าสถาปนิกไทยก็มีศักยภาพไม่แพ้ประเทศอื่นๆ
วิชาชีพสถาปนิกในทัศนะคติของข้าพเจ้า เป็นอาชีพที่วางแผนและออกแบบที่ว่างและงานสถาปัตยกรรม
ให้เกิดประโยชน์กับมนุษย์และสอดคล้องกับสัดส่วนของมนุษย์
โดยคำนึงถึงประโยชน์การใช้งานและความสวยงาม
ผมมีความฝันอยากจะเป็น
“สถาปนิก” ถึงแม้ว่าตอนนี้จะยังเป็นแค่เด็กตัวเล็กๆธรรมดาๆคนนึง ไม่ได้เก่งกาจอะไร
แต่จะเรียนรู้ ฝึกฝนตัวเองต่อไปให้เป็นสถาปนิกที่ดีได้อย่างที่พ่อแม่และคนรอบข้างคาดหวัง
และใช้ความรู้ความสามารถสร้างสรรค์งานที่ดีออกมา และก่อให้เป็นประโยชน์ต่อสังคมให้ได้เท่าที่จะทำได้
